KATAΔΙΚΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ

Όταν αποπροσανατολιστικές – από τα μεγάλα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα – ενέργειες προσπαθούν να ισοφαρίσουν διάφορες καταστάσεις που δεν έχουν να κάνουν με το δημόσιο βίο και τον κοινωνικό έλεγχο, τότε γινόμαστε μάρτυρες της πιο βάρβαρης επίθεσης που μπορεί να δεχτεί κάθε άνθρωπος, σχετικά με την προσωπική του ζωή.
Όταν μάλιστα αυτή η επίθεση δε μπορεί να τεκμηριωθεί με κανέναν τρόπο και αφορά σε φήμες, που φωτογραφίζουν όμως συγκεκριμένο πρόσωπο (και πιθανόν να ακουμπά και άλλα πρόσωπα, ή να είναι “προάγγελος” άλλων παρόμοιων ενεργειών), αποκτά μεγαλύτερη σημασία και δημόσιο ενδιαφέρον, για το ρόλο των Μέσων Ενημέρωσης στην κοινωνία μας, αλλά και ποια είναι τα όρια δημοσίευσης μιας “είδησης” - φήμης, αναφορικά με την προσωπική ζωή του καθενός (ειδικά μιας γυναίκας και μητέρας).
Πρέπει να είναι σε όλους σαφές πως είναι άλλο ζήτημα να ασχολείται η δημοσιογραφία με θέματα που αφορούν την προσωπική ζωή οποιουδήποτε επηρεάζει το δημόσιο βίο διότι ασκεί δημόσιο λειτούργημα ή έχει στην κοινωνία ιδιαίτερη θέση και ισχύ και υπόκειται σε κοινωνικό έλεγχο, και είναι άλλο η δημοσιογραφία να ασχολείται – δημιουργώντας σοβαρά ερωτήματα - με την προσωπική ζωή οποιουδήποτε, που επηρεάζει μόνο τους άμεσα ενδιαφερόμενους και δεν αποτελεί συν τοις άλλοις … “είδηση”.
Αυτά τα όρια, που είναι διακριτά και παραδεκτά από το δημοσιογραφικό κόσμο, αφορούν όλους και έχουν να κάνουν με την προάσπιση της προσωπικής ζωής καθενός.
Η γκάμα των χαρακτηρισμών που προσάπτουν διάφοροι κατά καιρούς σε βάρος των δημοσιογράφων είναι μεγάλη. Και τι δεν έχει ακουστεί, είτε από πολιτικούς είτε από “συναδέλφους” είτε από πολίτες. Ποτέ όμως μέχρι τώρα, τουλάχιστον στη δική μας κοινωνία, δεν ακούμπησαν ευαίσθητα δεδομένα, όπως είναι η προσωπική και οικογενειακή ζωή οποιουδήποτε, και ειδικά εργαζόμενου που τρέχει καθημερινά για το μεροκάματο.
Το πρωτόγνωρο γεγονός, όχι μόνο το καταδικάζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, αλλά προκαλεί πολλές αντιδράσεις στην τοπική μας κοινωνία, που δεν αντέχει τέτοιου είδους ξένες - προς τα ήθη της - επιθέσεις. Δεν γίνονται αποδεκτές και χαρακτηρίζουν αυτούς που τις χρησιμοποιούν.
Ευχόμαστε να είναι η τελευταία φορά που δημιουργείται ένα τέτοιο θέμα, που βγάζει ζημιωμένο τον κόσμο της δημοσιογραφίας, συνολικά. Συνιστούμε ψυχραιμία σε όλους, και απαιτούμε το σεβασμό σε κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη (και αυτό ισχύει για κάθε εργαζόμενο-η στα τοπικά ΜΜΕ, είτε είναι μέλος μας, είτε όχι), οι οποίoι πρέπει να κρίνονται από τους πολίτες, για τη δουλειά τους, και μόνο.